Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Όλα καλά κι όλα ωραία!!!

Κυρίαρχο θέμα στις γερμανικές εφημερίδες η αλληλεγγύη στην ευρωζώνη και η άμεση ή έμμεση, αναφορά στην Ελλάδα.

Η οικονομική εφημερίδα Handelsblatt :
"Στην ισχυρή χρηματοπιστωτικά Γερμανία μπορεί ορισμένοι να βαυκαλίζονται με την ιδέα ότι θα αφήσουν στην τύχη της την Ελλάδα που οδεύει προς αδυναμία αποπληρωμής χρεών και αφερεγγυότητα, πόσο μάλλον που η κυβέρνηση της Αθήνας διαχειρίστηκε κάκιστα τα δημοσιονομικά ελλείμματα. Πολλοί νομίζουν ότι η ευρωζώνη θα μπορούσε να αντιμετωπίσει άνετα την οικονομική κατάρρευση αυτής της μικρής χώρας του Αιγαίου.
Όμως δυστυχώς η πτώχευση ενός οποιουδήποτε ευρωπαϊκού κράτους δεν αφήνει ανέγγιχτη την ευρωζώνη. Οι επενδυτές των χρηματοπιστωτικών αγορών θα αρχίσουν να αναρωτιούνται και θα είναι επιφυλακτικοί μετά και για άλλες χώρες που βρίσκονται σε παρόμοια κατάσταση. Έτσι η μικρή Ελλάδα θα προκαλέσει μια χιονοστιβάδα που μπορεί να θάψει ολόκληρη την ευρωζώνη."

Η Frankfurter Allgemeine Zeitung θέτει το ίδιο ερώτημα και απαντά:
"Η κρίση αποκαλύπτει τις αδυναμίες της νομισματικής ένωσης. Οι μικρότερες χώρες δεν φρόντισαν να βάλουν σε μια τάξη τα συστήματα κοινωνικών ασφαλίσεων, την αγορά εργασίας και τα ταμεία τους. Οι χώρες αυτές θα πρέπει τώρα να επιλέξουν ανάμεσα στην πολιτική αύξησης των χρεών ή στην έξοδο από τη ζώνη του ευρώ".

Τέλος η Frankfurter Rundschau απαντά καταφατικά στο ερώτημα, εάν πρέπει οι Γερμανοί φορολογούμενοι να βοηθήσουν την Ελλάδα, αλλά αναφέρει ότι :
" Σημαντικότεροι από τη βοήθεια είναι οι μηχανισμοί και το πλαίσιο των προϋποθέσεων που θα τεθούν για να αποκλειστεί η κερδοσκοπική δράση των επενδυτών", ενώ σε άλλο σχόλιό της επισημαίνει ότι :
"Η διαφορά απόδοσης του ελληνικού δεκαετούς ομολόγου διαμορφώθηκε στις 300 και πλέον μονάδες βάσης. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε ένα φαύλο κύκλο, το χρέος διογκώνεται σε βάρος της πιστοληπτικής αξιοπιστίας της χώρας. Αυτή η εκτίναξη της διαφοράς απόδοσης των ελληνικών ομολόγων αντικατοπτρίζει τις χρόνιες αδυναμίες της ελληνικής οικονομίας. Το γεγονός ότι η κυβέρνηση δεν προχώρησε τα προηγούμενα χρόνια - όταν σημειώνονταν υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης - σε αντιμετώπιση των διαρθρωτικών ελλειμμάτων οδήγησε στο να μην έχει σήμερα, σε καιρούς οικονομικής ύφεσης, τους απαραίτητους πόρους για προγράμματα τόνωσης της οικονομίας."

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

Κάρολος Δαρβίνος


Ο Κάρολος Δαρβίνος και η "Καταγωγή των ειδών"

Πριν από 200 χρόνια γεννήθηκε ο Βρετανός φυσιοδίφης Κάρολος Δαρβίνος, ο οποίος διατύπωσε την επαναστατική θεωρία για την ικανότητα όλων των ειδών να προσαρμόζονται και να εξελίσσονται.

Γεννήθηκε στις 12 Φεβρουαρίου του 1809 και σπούδασε στο Εδιμβούργο Θεολογία και Βιολογία.
Το 1831 σαλπάρησε ως “βοηθός κυβερνήτη” στο πολεμικό πλοίο Beagle, που είχε σκοπό την χαρτογράφηση των ακτών της Νότιας Αμερικής.
Ο Δαρβίνος, ενθουσιασμένος από την ποικιλία της φύσης στην Νότια Αμερική, μάζεψε και μελέτησε φυτά, έντομα, απολιθώματα ζώων, σκαραβαίους και πουλιά.
Στα ημερολόγιά του αναφέρει το ιστορικό που τον οδήγησε στο συμπέρασμα ότι “τα είδη ΔΕΝ μένουν αμετάβλητα, αλλά αλλάζουν”.
Η θεωρία του Δαρβίνου ήταν ολοκληρωμένη αλλά και ριζοσπαστική αφού διαπιστώνει πως πρέπει να αναμορφώσει τις ιδέες του και να αποδεχτεί την πραγματικότητα, που ονομάζουμε φύση ή κόσμο.
Το 1859, ο Δαρβίνος δημοσίευσε σε 1250 αντίτυπα το αποτέλεσμα του πενταετούς εξερευνητικού ταξιδιού και της μελέτης του στην Ν. Αμερική.
‘Η Καταγωγή των Ειδών’ προκάλεσε θριαμβευτικά σχόλια αλλά και οργή εκ μέρους της εκκλησίας, που κατηγόρησε τον Δαρβίνο ως άθεο και αιρετικό. Η σαφέστατη διαπίστωσή του πως «έτσι θα ριχθεί φως στην καταγωγή και στην ιστορία του ανθρώπου», συνιστούσε σε όλη την Ευρώπη “θανάσιμο αμάρτημα” για την επίσημη εκκλησία και το ποίμνιό της.
Ακόμα και σήμερα, 200 χρόνια μετά, οι επιστήμες επιβεβαιώνουν συνεχώς τις υποθέσεις του και η θεωρία του συνιστά εργαλείο κατανόησης της εξελικτικής διαδικασίας των ειδών.
Πέθανε το 1882 και κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη στο Αββαείο του Γουενστμίστερ
.

Κυριακή 1 Φεβρουαρίου 2009

Η μουσική με έκανε να δω, η τζαζ!

Γεννήθηκα σε ένα μέρος που το λένε Ισραήλ. Είναι δύσκολα εκεί, αλλά θέλω να πιστεύω ότι αργά ή γρήγορα, μάλλον γρήγορα, θα ονομάζεται και πάλι Παλαιστίνη. Η διαφορά με την Παλαιστίνη είναι απλή. Η Παλαιστίνη είναι γη, το Ισραήλ είναι κράτος. Τα κράτη πάνε κι έρχονται, η γη υπάρχει για πάντα.
….Ήθελα πραγματικά να μπω στον ισραηλινό στρατό. Ήταν το καλύτερο που μπορούσα να κάνω .Όταν ήμουν δεκαεφτά, άρχισα να παίζω μουσική. Έπαιξα τζαζ για πρώτη φορά. Και σκεφτόμουν ότι αυτή είναι ελευθερία.
….Κι έπειτα άκουσα τον Τσάρλι Πάρκερ σε ένα βραδινό πρόγραμμα τζαζ και σκέφτηκα, Θεέ μου, τι διάολο κάνει αυτός ο άνθρωπος, αυτό είναι υπέροχο, Και πολύ γρήγορα, από σιωνιστής έτοιμος να πάω να πολεμήσω στη μάχη, άρχισα να θέλω να πάω στη Νέα Υόρκη και να ακούσω τον Μακκόι Τάινερ, τον Έλβιν Τζόουνς...
….Αν πάτε σε μια στάση λεωφορείου στο Ισραήλ, και τώρα θα είναι πολύ χειρότερα, έτσι και μπει Ισραηλινός στρατιώτης μπορεί να σταματήσει τους Παλαιστίνιους, να τους γδύσει, να τους ελέγξει, όποτε θέλει. Είναι μια σκληρή μορφή απαρτχάιντ και δεν το καταλαβαίνουν. Δεν το καταλάβαινα ούτε κι εγώ κι έτσι ξαφνικά το συνειδητοποίησα. Η μουσική με έκανε να το δω, η τζαζ.
Gilad Atzmon. Πολιτικός εξόριστος, τζαζίστας και συγγραφέας. Eβραιόφωνος παλαιστίνιος -όπως θέλει να λέγεται.