Το Ελληνικό τραγούδι και ... οι άλλοι.

Προσκεκλημένη στην εκπομπή “ΣΤΑ ΑΚΡΑ” της ΝΕΤ, η αγαπητή στιχουργός Λίνα Νικολακοπούλου κατέθεσε, εκτός των άλλων, τα εξής σημαντικά : “Δεν παράγεται καλό τραγούδι τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα. Ίσως ο κύκλος της καλής Ελληνικής μουσικής να έκλεισε και, μέχρι να ανοίξει ο επόμενος, χρειάζεται να συγκεντρωθούμε και να εκφραστούμε σε άλλες τέχνες, στα εικαστικά, στη λογοτεχνία κ.λ.π.”.

Με την ελπίδα ότι αυτά που λέει, τα εννοεί , και ακόμα περισσότερο θα τα κάνει πράξη, της ευχόμαστε ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ στις νέες της αναζητήσεις. Μαζί της ας πάρει και τους άλλους μουσικούς “μιντιακούς” δημογέροντες και ας καθαρίσουν οι εικαστικοί και οι λογοτέχνες μαζί τους. Ίσως έτσι καταφέρουν να βγουν στο μολυσμένο ραδιοφωνικό αέρα σημαντικοί υπηρέτες του Ελληνικού τραγουδιού, όπως ο Χανιώτης, ο Γιώργος Μιχαήλ, ο Βαγγέλης Φάμπας, ο Λιάκος, ο Καζαντζής, ο Γιάννης Μήτσης, ο Δερμιτάσογλου και τόσοι άλλοι, που έχουν την τύχη -και την τιμή- να βρίσκονται εκτός κυκλώματος.

Γιατί, όπως λέει ο Νίκος Κυπουργός στο Δίφωνο του Ιουνίου “οι άνθρωποι των κυκλωμάτων σπρώχνουν για να μπουν στο λεωφορείο και, μόλις μπουν, κλείνουν την πόρτα και λένε : ΔΕ ΧΩΡΑΝΕ ΑΛΛΟΙ”.

Μπορεί βέβαια κάποιοι καλλιτέχνες, όπως ο Μάλαμας, ο Περίδης, ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο Αγγελάκας, ο Ζερβουδάκης, ο Άλκης Αλκαίος και άλλοι, να ξέφυγαν από τις δαγκάνες του συστήματος. Όμως, κατά την καλή στιχουργό, αυτοί δεν φαίνεται να δημιουργούν ( και φυσικά, όχι να παράγουν) καλό τραγούδι.

Ας αφήσουν, λοιπόν, κάποιοι τα κλαψουρίσματα για την τύχη του καλού Ελληνικού τραγουδιού. Υπάρχουν καλλιτέχνες που υπηρετούν την ποιότητα και όχι τους χορηγούς.

Είναι αυτοί που τραγουδούν τα βασανάκια του λαού, αφήνοντας άλλους να ασχολούνται με τη Μαρία, που είναι άσχημη και να αναρωτιούνται αν ο Θωμάς είναι σπίτι.

Αυτοί, που πραγματικοί θεράποντες του καλού τραγουδιού, αγωνίζονται, με πενιχρά μέσα, κόντρα στην εικονική πραγματικότητα των διαφόρων AWARDS, των Α(Γ)ΡΙΩΝ υπερθεαμάτων και των κάθε λογής σπρωχτών.

Είναι αυτοί, που πολεμούν, σε αντίξοες συνθήκες, να αποτινάξουν το καπάκι του μουσικού τηλεοπτικού σκουπιδοτενεκέ.

Τέλος, είμαστε κι εμείς, που πάντα θα τους συντροφεύουμε στην αξιοπρεπή μοναξιά τους!