Κυριακή 26 Οκτωβρίου 2008

Πού ΄σαι ρε νιότη πούλεγες, πως θα γινόμουν άλλος!

Ο πρώην επικεφαλής της Κεντρικής Τράπεζας των ΗΠΑ, Άλαν Γκρήνσπαν, χαρακτήρισε την τρέχουσα χρηματοπιστωτική κρίση «τσουνάμι που συμβαίνει μια φορά κάθε αιώνα».

Καταθέτοντας ενώπιον αρμόδιας επιτροπής του Κογκρέσου για τα αίτια της οικονομικής κρίσης που αντιμετωπίζει η χώρα, ο κ. Γκρήνσπαν αντιμετώπισε αυστηρές ερωτήσεις από μέλη του Κογκρέσου για το γεγονός ότι στη διάρκεια της 18ετούς θητείας του στο πηδάλιο της Φέντ είχε αντιταχθεί σε αυστηρότερη εποπτεία των χρηματοπιστωτικών εταιρειών. Τώρα όμως ο κ. Γκρήνσπαν υποστηρίζει την αναγκαιότητα εποπτικών οργάνων για τον χρηματοπιστωτικό τομέα και προβλέπει αύξηση της ανεργίας.

Επίσης είναι χαρακτηριστικό ότι άλλοι διαπρεπείς φιλελεύθεροι, ομολογούν δημοσίως πως “λάθος πίστεψαν όσα πίστεψαν”.

Και ενώ η Γαλλία αναγγέλλει δραστικά μέτρα και η Βρετανία αναθεωρεί τον προϋπολογισμό της με έμφαση στις δημόσιες επενδύσεις, η Ελλάδα απλά περιορίζεται στο νομοσχέδιο για τη στήριξη των τραπεζών και οι “αρμόδιοι” παρηγορούνται μετονομάζοντας την εν όψει ύφεση σε υστέρηση, δίνοντας λευκές επιταγές προς πάσαν χρήσιν με τα λεφτά των φορολογουμένων... στους τραπεζίτες.

Άραγε να κατάλαβαν ο κ. Καραμανλής, ο κ. Αλογοσκούφης, ο κ. Φώλιας και οι λοιποί συγγενείς, εδώ στην Ελλάδα, ότι ζούμε το τέλος της νεοφιλελεύθερης αλαζονείας;

1 σχόλιο:

Ανώνυμος είπε...

Ζούμε το τέλος του νεοφιλελευθερισμού;
Κατά τη γνώμη μου η ηθική κατάρρευση του νεοφιλελευθερισμού δεν συνεπάγεται και την κατάρρευση της νεοφιλελευθερης παγκοσμιοποίησης ή την επιστροφή της σοσιαλδημοκρατίας. Το πολύ-πολύ στην σημερινή παγκοσμιοποίηση να προστεθούν κάποιοι χρηματοπιστωτικοί έλεγχοι, ώστε το καπιταλιστικό σύστημα να λειτουργεί με λιγότερες αναταράξεις, σαν την τωρινή, που δυνητικά το θέτουν σε κίνδυνο.
Ένας από τους λόγους, ίσως ο σημαντικότερος για μένα, που η κατάσταση δεν θα αλλάξει αλλά, στην ουσία της, θα παραμείνει η ίδια, είναι η απουσία της Αριστεράς!
Όπως σημειώνει η Ροσάνα Ροσάντα μπροστά στη μεγαλύτερη κρίση της ιστορίας του καπιταλισμού, η παραδοσιακή Αριστερά εμφανίζεται αμήχανη και αγνοούμενη.
Θα ήθελα την αποψή σου επ' αυτού, δηλαδή, ποια είναι η θέση της Αριστεράς απέναντι στη σημερινή κρίση και θα επανέλθω.
Εντωμεταξύ αν θέλεις μπορείς να ανοίξεις τον διάλογο και για άλλους φίλους μέσα από Ε-φοίβος
φιλικά
Ε.Κ