“Η Αμερικανική κυβέρνηση συμφώνησε να χορηγήσει έκτακτο δάνειο ύψους 85 δισεκατομμυρίων δολαρίων στην AIG, τη μεγαλύτερη χρηματοασφαλιστική εταιρεία στο κόσμο, για να αποφευχθεί η πτώχευσή της, αναλαμβάνοντας συγχρόνως το 79,9% των μετοχών της εταιρείας”.
Δηλώνοντας ΑΣΧΕΤΟΣ στα οικονομικά, δεν έχω και πολλά να καταθέσω για τη διεθνή οικονομική κρίση και τις επιπτώσεις της. Αυτό, μου επιτρέπει, προς το παρόν, να απολαμβάνω τις κλαψουροδικαιολογίες των απολογητών της “Ελεύθερης Οικονομίας”, που υπάκουοι υπηρέτες της αντίστοιχης “Ελεύθερης Ραδιοφωνίας και Τηλεόρασης”, νόμισαν ότι θα πετούν για πολύ τα νοητικά τους περιττώματα στα μούτρα της χασμώμενης κοινωνίας.
Πλάκα έχει να παρακολουθείς ΣΚΑσμένους ψευδούς παπαρολόγους να εκτοξεύουν τις φτηνιάρικες δικαιολογίες τους για τις εθνικοποιήσεις στη Μέκκα του καπιταλισμού.
Είναι να γελάς με τους κραγμένους τηλεπαρουσιαστές και ραδιοφωνατζήδες, όταν, με φόντο τις ηλίθιες φάτσες τους και τις χυδαίες φωνές τους, επιστρατεύουν μέχρι και το Στάλιν για να δικαιολογήσουν ως “στιγμιαίο ιστορικό λάθος” τις επιλογές της κατσαπλιάδικης νεοφιλελεύθερης, χρηματοπιστωτικής και τραπεζικής ληστοκρατίας.
Ας βγούμε στο δρόμο να πάρουμε αέρα.
Το σαλόνι μας βρωμοκοπά.
1 σχόλιο:
Η ανάλυσή μου για αυτό το θέμα ειναι διαφορετική.
Κατ'αρχας δηλώνω άσχετος με τα οικονομικά παντελώς. Στο Πολυτεχνείο σε ό,τι σχετικό μάθημα ειχα, εξασκούσα τη φαντασία μου σε σκονάκια και τεχνικές αντιγραφής. Τέλος πάντων...
Λοιπόν:
Δεν προκειται κατά τη γνώμη μου για αλλαγή πλεύσης στο δρόμο του κρατικού παρεμβατισμού. Αυτό θα ήταν πράγματι ιστορικό γεγονός ισάξιο ίσως και με την πτώση του τείχους. Δεν το βλέπω όμως έτσι...
Φάγαμε πολλά απο τα πετρέλαια και τους πολέμους (βλ. εταιρείες αντιπροέδρου / σχεσεις προέδρου με την οικογένεια του "μισητου αντιπάλου", κτλ κτλ), φάγαμε από τους αγωγούς, και σκουπίσαμε οοοολοι μαζι (η κλίκα δηλαδή και οι ίδιες οι τράπεζες) τις τράπεζες. Ήρθε η ώρα να ξαναγεμίσουμε τις τράπεζες. Άρα... μεταφέρουμε ώς μοναδική λύση στο πρόβλημα, το θέμα στο κράτος.
Τι σημαινει αυτό?
Πολυ απλά πληρώστε και τα γ...τικα απο πάνω και πειτε κι ευχαριστώ διοτι σας σώζουμε. Η απληστία δεν εχει όρια.
Έτσι το βλέπω...
Εν πασει περιπτώσει...
Τόσο αυτο το θέμα όσο και τα άλλα της επικαιρότητας εμπίπτουν κατά τη γνώμη μου σε ζήτημα κεντρικών πολιτικών επιλογών.
Επιλογές όμως που δεν πρέπει να αφήσουμε να τις κάνου άλλοι για μας (προφανώς χωρίς εμας).
Και εξηγούμαι: Το θέμα της ελεύθερης οικονομίας (ή φιλελεύθερης εαν προτιμάς) πηγάζει από την κεντρική επιλογή του καπιταλισμού.
Ανανεώθηκε ποτέ η ισχύς αυτής της επιλογής? Ποτέ!
Κι οταν μιλω για ανανέωση προφανώς εννοώ με τα σύγχρονα κριτήρια. Με δεδομενο δηλαδή ότι στη σημερινή εποχή δεν κρίνεται ενδεχομένως (ή τουλαχιστον εξ ολοκλήρου)η επιλογή του συστήματος αυτού καθ'αυτού όπως κρίθηκε παλιότερα, εναντι ενός άλλου.
Θεωρώ ότι αυτή την εποχή τα πράγματα ειναι πιο πολύπλοκα.
Αυτή τη στιγμή εχουμε μπροστά μας τον ακρατο νεο-φιλελευθερισμό ο οποιος στην εφαρμογή του εξελίσσεται σχεδόν νομοτελειακά σε επίπεδα οπου επικρατεί τελικά η ελευθεριότητα. Αυτά που παρατηρούμε εκει αλλά βεβαιώς και εδω σε όλους τους τομείς δεν ειναι τιποτε άλλο από τη μετεξέλιξη αυτή.
Το θέλουμε κάτι τέτοιο? Ποιος μας ρώτησε και (πιο σημαντικό) ποιος έλαβε σοβαρά τις οποιες απαντησεις μας.
Θέλω π.χ. την οικονομική σύγκλιση με τον τρόπο που γίνεται? θέλω την ιδιωτικοποίση των δρόμων? ή των ΔΕΚΟ? ή μήπως τα θέλω στο κράτος? Θέλω το κράτος μου να ενισχύει την Ολυμπιακή? Θέλω τα κολλέγια?
αααα.... Είναι η απάντηση ... δεν εχουμε περιθώριο μας το επιβάλλει η Ευρώπαϊκή Ένωση
Εξωτερικά παραδείγματα:
Οι σύμμαχοι και οι εταίροι υποστηρίζουν τα Σκόπια...
Οι σύμμαχοι και οι εταίροι ειναι με την τουρκία...
Θέλω το κοσσόβο?
Όταν λοιπόν οι σύμμαχοι και οι εταίροι μου τελικά δεν "συμφωνούν" με τα θέλω μου τότε ποιος ο λόγος να παραμένουν σύμμαχοι και εταίροι???
Μα αυτοί είναι σύμμαχοι και εταίροι απο τον προηγούμενο αιώνα, όταν ο κόσμος ήταν διαφορετικός. (Ισως ακόμη και τότε να μην τους επιλέγαμε...)
Τώρα που άλλάζει εκ βάθρων ο κόσμος δε θα πρεπε να το ξαναδούμε το θέμα?
Συμπερασματικά λοιπόν καταλήγω ότι πρέπει να κριθούν εκ νέου οι κεντρικές μας επιλογές. Πολιτικά. Σε 2 δυο κεντρικά επίπεδα:
- Κοινωνικό/Πολιτικό Σύστημα
- Θέση μας στον εξω κόσμο
Αλλά... ποιος φίλε e-ΦΟΙΒΕ θα κρίνει και θ αποφασίσει?
- ο τηλεορασόπληκτος του καναπέ (κι εγω εδω ανήκω μη νομίζεις)
- αυτος που τρώει αμασητα ό,τι π..αριά του σερβίρουν?
- ο βολεψάκιας?
και εν τέλει ισώς πιο σημαντικό απο τα παραπάνω ποιος θα του θέσει πραγματικά διλημματα? Αυτός που φέρει ένα βαρύ ονομα (όσο καλός και εαν είναι)? Η κάποιος που έχει δεσμευτεί σε συμφέροντα και πρέπει να τα ξεπληρώσει? ΠΟΙΟΣ?
ποιος θα εμπνεύσει? ? ?
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕ ΒΛΕΠΩ ΦΩΣ. (Να σου πω βέβαια ότι κάποτε έβλεπα).
διότι
- αγώνας και προσπάθεια χωρίς στόχο
δε γίνεται
- αλλαγή της υπάρχουσας κατάστασης (στο επίπεδο που την έθεσα παραπάνω) χωρις εφικτή και εφαρμόσιμη αντιπρόταση δεν γινεται
- και τέλος κοινωνια χωρις πνευματικούς ανθρώπους και εμπνευστές, οραματιστές, ηγέτες εν τέλει (οχι πολιτικούς απαραίτητα) ειναι για τα σκουπίδια!
Αυτά
Δημοσίευση σχολίου